بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
In the name of Allah, Most Gracious, Most Merciful.
39:8
۞ وَإِذَا مَسَّ ٱلْإِنسَـٰنَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُۥ مُنِيبًا إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُۥ نِعْمَةً مِّنْهُ نَسِىَ مَا كَانَ يَدْعُوٓا۟ إِلَيْهِ مِن قَبْلُ وَجَعَلَ لِلَّهِ أَندَادًا لِّيُضِلَّ عَن سَبِيلِهِۦ ۚ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِيلًا ۖ إِنَّكَ مِنْ أَصْحَـٰبِ ٱلنَّارِ
39:8
و هرگاه به انسان آسیبی برسد، پروردگارش را می‌خواند، در حالی که [با توبه] به سوی او بازگشته است. امّا همین که خداوند از جانب خویش نعمت بزرگی به او بدهد، آن آسیب را که پیش‌تر برای برطرف شدنش دعا می‌کرد، فراموش می‌کند و [دوباره] برای خداوند همتایانی قرار می‌دهد تا [خود و دیگران را] از راه او منحرف سازد. بگو: «اندک زمانی با کفر خود کامیاب باش که تو بی‌شک از دوزخیانی!» - Mohsen Gharaati (Persian)