بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
In the name of Allah, Most Gracious, Most Merciful.
114:1
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ ٱلنَّاسِ
114:1
بگو: پناه می‌برم به پروردگار مردمان [[«قُلْ»: مخاطب پیغمبر است که الگو و پیشوا است، و به پیروی از این قُدوه مبارک والامقام، همه مؤمنان باید چنین گویند و به چنان پناهی روند.]] - Mostafa Khorramdel (Persian)
114:2
مَلِكِ ٱلنَّاسِ
114:2
به مالک و حاکم (واقعی) مردمان. [[«مَلِکِ»: صاحب. فرمانروا. عطف بیان، یا بدل، و یا صفت (رَبِّ) است (نگا: اعراب‌القرآن درویش).]] - Mostafa Khorramdel (Persian)
114:3
إِلَـٰهِ ٱلنَّاسِ
114:3
به معبود (به حقّ) مردمان. [[«إِلهِ»: معبود (نگا: بقره / 133).]] - Mostafa Khorramdel (Persian)
114:4
مِن شَرِّ ٱلْوَسْوَاسِ ٱلْخَنَّاسِ
114:4
از شرّ وسوسه‌گری که واپس می‌رود (اگر برای چیره‌شدن بر او، از خدا کمک بخواهی و خویشتن را در پناهش داری). [[«الْوَسْوَاسِ»: وسوسه‌کننده. وسوسه‌گر. مراد اهریمن است. اسم مصدر است و به معنی اسم فاعل، یعنی «مُوَسْوِس» به کار رفته است. «الْخَنَّاسِ»: واپس رونده. یعنی موجودی است که برای گول زدن شخص به سراغش می‌آید، ولی همین که آن فرد برای نبرد با او از خدا یاری خواست، شکست می‌خورد و واپس می‌کشد و میدان را خالی می‌کند و در انتظار فرصت بعدی می‌ماند.]] - Mostafa Khorramdel (Persian)
114:5
ٱلَّذِى يُوَسْوِسُ فِى صُدُورِ ٱلنَّاسِ
114:5
وسوسه‌گری است که در سینه‌های مردمان به وسوسه می‌پردازد (و ایشان را به سوی زشتی و گناه و ترک خوبیها و واجبات می‌خواند). [[«النَّاسِ»: اشخاص. افراد. گذشته از انسانها، جنّیها هم مراد است. چرا که در قرآن واژه «رِجَال» و «نَفَر» هم برای جنّیها به کار رفته است (نگا: جنّ / 1 و 6، أحقاف / 29) و یکی از دو گروه مخاطب قرآن هستند (نگا: أنعام / 130، أعراف / 38 و 179، ذاریات / 56).]] - Mostafa Khorramdel (Persian)
114:6
مِنَ ٱلْجِنَّةِ وَٱلنَّاسِ
114:6
(در سینه‌های مردمانی) از جنّیها و انسانها. [[«مِنْ»: این حرف، بیانیّه است. یا بیان (ناس) در آیه پنجم است که معنی آن گذشت، و یا بیان (وسواس) که معنی چنین خواهد بود: وسوسه‌گری که از شیاطین جنّی است، و یا از انسانهای شیطان صفت (نگا: بقره / 14، انعام / 112، مؤمنون / 97).]] - Mostafa Khorramdel (Persian)